16ο Δημοτικό Σχολείο Βέροιας

Δημουλά Κική? ποιήτρια της μεταπολεμικής περιόδου, σύζυγος του Άθου Δημουλά. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931, εργάστηκε από το 1949 ως το 1974 στην Τράπεζα της Ελλάδος και ανήκε επί πολλά χρόνια στη σύνταξη του περιοδικού της Τραπέζης Ο κύκλος, όπου δημοσίευσε ποιήματα και πεζά της. Το 1952 τύπωσε την πρώτη της συλλογή Ποιήματα, κι ακολούθησαν τα ποιητικά βιβλία: Έρεβος (1956), Ερήμην (1958), Επί τα ίχνη (1963), Το λίγο του κόσμου (1971), Το τελευταίο σώμα μου (1981). Ποιήματά της μεταφράστηκαν Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά και Βουλγαρικά, ενώ για τη συλλογή της Το λίγο του κόσμου τιμήθηκε με το Β’ Κρατικό Βραβείο ποίησης.

«Την πρώτη φορά που ακούσαμε το όνομα ήταν από την κ Ασπασία της βιβλιοθήκης όταν μας είπε ότι θα πάρουμε ένα βιβλίο της δώρο για τη βιβλιοθήκη του σχολείου. Από τότε  πολλές φορές η κυρία  μας έχει  μιλήσει για την κυρία Δημουλά γιατί νομίζουμε πως της άρεσε… Όταν μας ανακοίνωσε το γεγονός ότι θα μπορούσαμε να τη συναντήσουμε στα αλήθεια δεν το πιστεύαμε. Προσπαθήσαμε να την μάθουμε μέσα από τα ποιήματά της  που ήταν αρκετά δύσκολα αλλά εμείς διαβάσαμε τα μικρά   και τα καταλάβαμε εύκολα, όταν η κυρία μας εξήγησε κάποια πράγματα για την ποίηση. Πιο πολλά θα μάθουμε στο γυμνάσιο μας είπε! Ας πούμε όταν κάποτε ρώτησαν την Κική Δημουλά τι είναι η ποίηση αυτή είπε πως είναι σαν να είσαι σε μια έρημο και βλέπεις  ένα πουλί κι εσύ ξέρεις ότι αυτό το πουλί θα χρειαζόταν ένα δέντρο για να ζήσει κι εσύ σαν μάγος φτιάχνεις το δέντρο.. Τι δώρο άραγε να κάνεις σε μια ποιήτρια; Σκεφτήκαμε ότι ο κόσμος της θα είναι λέξεις? Η ίδια άλλωστε είπε πως «οι  λέξεις ενθαρρύνουν τα πράγματα να συμβαίνουν»

Αυτές τις λέξεις μαζέψαμε κι εμείς και τις βάλαμε στον κουτί του θησαυρού μαζί με μια κάρτα !Είπαμε να βάλουμε και γλυκά αλλά μετά σκεφτήκαμε ότι ήταν πολύ μεγάλη και ίσως δεν έπρεπε να φάει. Ποτέ δεν φανταστήκαμε ότι θα ήμασταν τόσο τυχεροί ώστε να δούμε από κοντά μια τόσο σημαντική ποιήτρια. Η ίδια ήταν ιδιαίτερα καταδεκτική και πρόσχαρη και νομίζω ότι ήταν και αυτή σαστισμένη. Νομίζω πως δεν θα μας ξαναδοθεί ποτέ ανάλογη ευκαιρία και χάρηκα πάρα πολύ που υπήρξε αυτή η πρωτοβουλία Πόσες φορές άλλωστε σου δίνεται η ευκαιρία να δεις τόσο σπουδαίους ανθρώπους .. Ευχαριστούμε τους ανθρώπους της Δημόσιας Βιβλιοθήκης μας!!!(Στ΄τάξη )