16ο Δημοτικό Σχολείο Βέροιας

Στην πραγματικότητα οι ηλιακές εκλείψεις δεν είναι σπάνιες. Συμβαίνουν από 2 ως 5 κάθε χρόνο. Σε μια ορισμένη τοποθεσία όμως μια ολική έκλειψη μπορεί να παρατηρηθεί κατά μέσο όρο μόνο μια φορά κάθε 360 χρόνια. Κι αυτό γιατί η έκλειψη φαίνεται μόνο σε μια στενή ζώνη πάνω στη Γη, εκεί όπου πέφτει η σκιά της Σελήνης. Η ζώνη αυτή έχει πλάτος της τάξης των 200 χλμ. Αν μάλιστα σκεφτούμε ότι το 70% της επιφάνειας της Γης καλύπτεται από νερό, ότι οι μετεωρολογικές συνθήκες παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην παρατήρηση μιας έκλειψης και ότι μια ολική έκλειψη σε έναν τόπο δεν μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από 7 λεπτά – συνήθως διαρκεί πολύ λιγότερο – κατανοούμε, γιατί αυτό το πραγματικά μεγαλειώδες αστρονομικό φαινόμενο είναι σπάνιο και δύσκολο να παρατηρηθεί και πόση σύμπτωση χρειάζεται για να βρεθεί κάποιος στο σωστό μέρος, τη σωστή χρονική στιγμή.

Κάθε φορά που ένα τέτοιο σπάνιο φαινόμενο κάνει την εμφάνισή του, προκαλεί ενδόμυχο δέος και, όχι αδικαιολόγητα, προσελκύει το ενδιαφέρον των ανθρώπων ωστόσο γεννάει και ερωτήματα για το πόσο βλαβερό είναι…  Είναι δυνατόν κοιτάζοντας την έκλειψη του ηλίου με γυμνό μάτι να τυφλωθείς;
Σύμφωνα με τη NASA,  ακόμα κι όταν καλυφθεί το 99% της επιφάνειας του ηλίου, αυτό το 1% του φωτός που ξεφεύγει από τις άκρες είναι αρκετό ώστε να κάνει ζημιά στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού σου. Έτσι όπως το φως και η ακτινοβολία εισέλθουν στο μάτι, ο χιτώνας «παγιδεύεται» σε έναν ηλιακό «φούρνο», ο οποίος προκαλεί έγκαυμα. Και επειδή ο αμφιβληστροειδής χιτώνας δεν έχει αισθητήρες πόνου, το μάτι σου δεν έχει κανέναν τρόπο να σε προειδοποιήσει για τα χειρότερα.

Παρακολουθήσαμε λοιπόν το φαινόμενο και από το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών με απευθείας μετάδοση αλλά και από την αυλή του σχολείου μας,φορώντας τα  ειδικά γυαλιά που  προμηθευτήκαμε. Στη συνέχεια τα παιδιά ζωγράφισαν τις εντυπώσεις τους.